Wereldwijd gedeeld verdriet

Beste Parochianen en Vrienden van de Obrecht,

Dagelijks bereiken ons zeer bedroevende berichten over de gevolgen van de uitbraak van het coronavirus in Nederland en daarbuiten. Hartverscheurende taferelen die zich afspelen in de verpleeghuizen waar zoveel slachtoffers te betreuren zijn. Echtgenoten, kinderen en kleinkinderen die zich geen raad weten omdat het nu niet mogelijk is om hun geliefde ouders en grootouders te troosten en hen in het uur van hun dood nabij te zijn.

Buiten onze landsgrenzen is Spanje het Europese land dat het hardst getroffen wordt door het coronavirus. Zojuist ontving ik een bericht via Kerk in Nood dat in Spanje tot op heden ook circa zeventig priesters en religieuzen overleden zijn ten gevolgen van het coronavirus. Mgr. Luis Argüello, de woordvoerder van de Spaanse bisschoppen stelde dat zij wegens de uitoefening van hun priesterambt zijn overleden omdat zij besmet zijn geraakt met Covid-19. Daarnaast zijn ook veel oudere priesters en geestelijken overleden in verzorgingshuizen en kloosters. Volgens persbureau Europa Press zijn de geestelijken van het aartsbisdom Madrid het hardst getroffen. Momenteel zijn daar circa honderd priesters besmet, waarbij de ziekte verschillend verloopt. De burgemeester van Madrid heeft onlangs alle priesters van zijn stad bedankt voor hun onmisbaar werk. Het verlies is enorm, het verdriet onbeschrijfelijk.

Je mag wel spreken van een wereldwijd gedeelde gemeenschappelijke ervaring van verlies. Verlies van kostbare mensenlevens, verlies van persoonlijke vrijheid, verlies van welvaart en economische groei, verlies ook van zelfbeschikking. Maar er zijn ook hoopvolle signalen. Veel mensen leren opnieuw om beter om te kijken naar elkaar. Door de nieuwe verantwoordelijke omgangsregels na te leven, door meer oog te hebben voor de kwetsbare ouderen in onze samenleving. Er valt heel veel te winnen om de menselijke standaard opnieuw te ontdekken, en paal en perk te stellen aan de zucht van het overconsumentisme.

“Back to basics” zei iemand deze week tegen mij. Ze doelde in dit verband vooral op de onschatbare waarde van onze familie en lieve vrienden, en van onze kerkgemeenschap. Zorg daarom voor je medemens vanuit je geloof dat God blijft zorgen voor jou. Dan heeft verdriet niet meer het laatste woord, maar is het de liefde van het mensenhart dat hoop geeft. Verbonden in de Verrezen Christus groet ik u hartelijk en blijf ik bidden voor u om Gods zegen.

Pastoor Jacques Quadvlieg